Μια τελευταία ανάσα δημιουργικής γραφής μας δίνουν οι μαθητές της Β’ τάξης του Σχολείου μας στο πλαίσιο του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας. Μια άσκηση της σελ. 84 του σχολικού βιβλίου ζητούσε να αφηγηθούν οι ίδιοι σε φίλους ή στη τάξη την πορεία ζωής ενός συγγενικού (ή άλλου) προσώπου που τους έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και τους συγκίνησε. (Να ακολουθηθεί η χρονολογική σειρά εξέλιξης αυτού του προσώπου).
Οι μαθητές, με την παρότρυνση της υπεύθυνης καθηγήτριας κ. Ελένης Αρχανιώτη, μίλησαν για πολύ κοντινά και αγαπημένα πρόσωπα βγάζοντας συγκίνηση, πόνο, θαυμασμό, αισιοδοξία, δίνοντας ταυτόχρονα την εντύπωση ότι αγαπούν, ότι έχουν πρότυπα, ότι τα βιώματά τους συντροφεύουν…
Με τη σύμφωνη γνώμη τους σας παραθέτουμε μερικές από τις εργασίες τους.
Ένα πρόσωπο που θαυμάζω ιδιαίτερα είναι ο Κωνσταντίνος Αρωνιάδας, ένας θείος και ταυτόχρονα και φίλος. Γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1968. Ήταν η πρώτη ηλιαχτίδα και το πρώτο παιδί της οικογένειας. Μέσα σε λίγα χρόνια από τότε που γεννήθηκε γνώρισε άλλες πέντε αδελφές , έτσι η οικογένεια έγινε πολυμελής. Ο Κωνσταντίνος ως πρώτος υπερασπιζόταν τις αδερφές του, τις προστάτευε και τις αγαπούσε τόσο πολύ που δεν περιγράφεται με λόγια. Έζησε σε πολύ δύσκολα χρόνια, μεγάλωσε μέσα στην φτώχεια και από μικρός προσπαθούσε να βοηθήσει την οικογένειά του όπως έκαναν και οι αδερφές του. Από μικρός ήταν αξιαγάπητος σε όλους , συγγενείς και φίλους. Όταν γύρισε από φαντάρος, ξεκίνησε δυναμικά με αυτοπεποίθηση και πείσμα για δουλειά. Η πρώτη του δουλειά ήταν ως εργάτης γης, ύστερα από μερικά χρόνια ασχολήθηκε με το λατομείο, εργάστηκε ως σερβιτόρος και ασχολήθηκε με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Στις 13 Μαϊου του 1997 πέθανε ο πατέρας του από τροχαίο όταν ο Κωνσταντίνος ήταν 28 ετών. Μετά τον θάνατο του πατέρα του γύρισε στο πατρικό του σπίτι και ασχολήθηκε με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε επαγγελματίας αγρότης. Η μητέρα του η Δέσποινα του είχε ιδιαίτερη αδυναμία, γιατί ήταν το πρώτο παιδί κι έκανε τα πάντα για ένα καλύτερο μέλλον γι’αυτόν. Και τα κατάφερε.
Ο Κωνσταντίνος Αρωνιάδας παντρεύτηκε σε ηλικία 40 ετών και απέκτησε τρία παιδιά που το ένα είναι πιο όμορφο από το άλλο, στην οικογένειά του πρόσφερε τα πάντα κι έκανε τα αδύνατα δυνατά να μη τους λείπει τίποτα ούτε υλικά αλλά ούτε και συναισθηματικά.
Εκτός από ένας υπέροχος οικογενειάρχης ήταν και πολύ καλός φίλος, πρόθυμος να σε βοηθήσει σε ο,τιδήποτε χρειαζόσουν.
Δυστυχώς ο θάνατος του χτύπησε νωρίς την πόρτα. Πάλεψε με τον χάρο, όμως δεν τα κατάφερε να βγει ζωντανός. Αρρώστησε βαριά από τον ιό Η1Ν1 και μετά από 45 ημέρες στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) ήρθε το τέλος της ζωής του. Ήταν Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016 στις 01.00 τα μεσάνυχτα όταν μας πήρανε τηλέφωνο και μας είπαν τα δυσάρεστα νέα. Είχε σταματήσει να χτυπάει η καρδιά του. Πέθανε. Την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016 έγινε η κηδεία του Κωνσταντίνου Αρωνιάδα. Εκεί του είπαμε το τελευταίο αντίο. Ήταν 47 ετών. Η ταφή του έγινε με όλες τις δόξες και τιμές που του αναλογούσαν. Στη ζωή του ήταν ένας άρχοντας, ένας υπέροχος άνθρωπος.
Δέσποινα Σαγρή